Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα και Χορωδία της ΕΡΤ, υπό Καρυτινό

Λίγες μέρες αργότερα ακούσαμε ένα άλλο πολυαγαπημένο Requiem, αυτή τη φορά του Ιταλού Giuseppe Verdi, από την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα και Χορωδία της ΕΡΤ, υπό τη διεύθυνση του Λουκά Καρυτινού (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, 5/7). Χάρη στον τελευταίο, ο οποίος δεν παύει να μας εκπλήσσει πάντα θετικά σε κάθε του εμφάνιση, το έργο έλαβε μια επική ερμηνεία οπερατικών διαστάσεων.

Ειδικότερα, ο Καρυτινός, ένας από τους πιο ικανούς, καταρτισμένους και προικισμένους αρχιμουσικούς που έχει να προτείνει η χώρα μας, έπεισε ότι γνωρίζει κάθε πτυχή, φανερή και κρυφή, αυτού του τρανού δημιουργήματος. Προτιμώντας γρήγορες ταχύτητες χάρισε μια υψηλών προδιαγραφών εκτέλεση, γεμάτη παλμό, ρυθμική ενέργεια και εκρηκτική δραματική ένταση.

Στη διάθεσή του είχε ένα εξαιρετικό κουαρτέτο Ελλήνων μονωδών (Αλεξία Βουλγαρίδου, σοπράνο, Χαρίκλεια Μαυροπούλου, μέτζο σοπράνο, Mario Zeffiri, τενόρος, Χριστόφορος Σταμπόγλης, μπάσος), κάτοχοι φωνών ικανών να αντιμετωπίσουν τα συχνά ανυπέρβλητων τεχνικών δυσκολιών σολιστικά μέρη της Λειτουργίας (πρέπει να τονιστεί, ότι οι τέσσερις αυτοί εκλεκτοί καλλιτέχνες διαπρέπουν εκτός συνόρων, σε μεγάλα λυρικά θέατρα). Ορχήστρα και χορωδία, σε πολύ καλή φόρμα, απέδωσαν εξίσου ικανοποιητικά.

Le Cercle de l' Harmonie, υπό Rhorer

Κατά την άποψή μας, η από ερμηνευτικής πλευράς πλέον άρτια συναυλία του φεστιβάλ υπήρξε εκείνη του συγκροτήματος οργάνων εποχής Le Cercle de l’Harmonie (φωτογραφία), υπό τη διεύθυνση του Jeremie Rhorer (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, 2/7). Το εξαίρετο αυτό σύνολο, που ιδρύθηκε μόλις τον Απρίλιο 2005 από τον Rhorer και τον βιολονίστα Julien Chauvin, κατάφερε μέσα στα λίγα χρόνια που υπάρχει να κερδίσει τις εντυπώσεις μέσω των υψηλών ερμηνειών που προσφέρει.

Η συναυλία ήταν αφιερωμένη στον Wolfgang Amadeus Mozart της ύστατης δημιουργικής περιόδου: άρχισε με την Εισαγωγή στον «Μαγικό Αυλό», KV 620, συνεχίστηκε με το Κοντσέρτο για κλαρινέτο, KV 622, και ολοκληρώθηκε με το Requiem, KV 626. Ο Rhorer εκμαίευσε από τους μουσικούς του με λεπτότητα πλασμένες ερμηνείες, γεμάτες συγκίνηση και αγάπη για τον θεϊκό Αυστριακό συνθέτη. Μετά από μια γεμάτη σβελτάδα και ρυθμική ακρίβεια ερμηνεία της Εισαγωγής στον «Μαγικό Αυλό», η Nicola Boud παίζοντας corno di bassetto,  απέδωσε το αριστουργηματικό μοτσάρτιο Κοντσέρτο (υπογραμμίζουμε ότι ο συνθέτης έγραψε το έργο για corno di bassetto σε σολ) με ιδιαίτερη ικανότητα, εκπληκτικό έλεγχο της αναπνοής και άφθονη δεξιοτεχνία (κάποιες μικρές τονικές αστοχίες στο τελευταίο μέρος, Rondo: Allegro, δεν ενόχλησαν ιδιαίτερα) οδηγώντας στην επιφάνεια όλη εκείνη την χαρακτηριστική τρυφερή μελαγχολία, αλλά και φωτεινή αισιοδοξία που διέπει την παρτιτούρα. Ο αρχιμουσικός και η ορχήστρα τη συνόδευσαν εκπληκτικά πείθοντας για την ευαισθησία και ηχητική καλλιέργειά τους κατά τα ορχηστρικά ritornelli και τις αναπτύξεις.

  Λίγο πριν από την έναρξή του Requiem, που ακούστηκε στο δεύτερο μέρος της βραδιάς, ανακοινώθηκε ότι η ερμηνεία αφιερωνόταν στη μνήμη της περίφημης χορογράφου -και μεγάλης φίλης της Ελλάδας- Pina Bausch, που πριν από μερικές μέρες είχε φύγει από τη ζωή (30/6). Τα μέρη της νεκρώσιμης Λειτουργίας ξεδιπλώθηκαν με σπάνια εσωτερικότητα και επιβλητικότητα. Η επιλογή των ταχυτήτων ήταν συνετή, ποτέ υπερβολικά γρήγορη ή αργή. Άριστη κρίθηκε η ηχητική ισορροπία ανάμεσα σε ορχήστρα, σολίστ και χορωδία. Το σολιστικό κουαρτέτο (Cornelia Götz, σοπράνο, Maria Riccarda Wesseling, μέτζο σοπράνο, Stefano Ferrari, τενόρος, Andreas Wolf, μπάσος) και η χορωδία Les Éléments, ευχαρίστησαν τραγουδώντας τονικά σωστά και με καλοσχηματισμένο ήχο.