Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2011

O Daniel Harding διευθύνει την LSO


Πρώτη από τις μεγάλες ορχήστρες που ακούσαμε φέτος ήταν η Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου (LSO), ένα από τα κορυφαία σύνολα της Βρετανίας, που ιδρύθηκε το 1904 και σήμερα έχει έδρα της το Barbican Hall του Λονδίνου. Για τις δύο αθηναϊκές εμφανίσεις της (12 και 13/2) επέλεξε ως διευθυντή τον Daniel Harding, αστέρα του podium της νεότερης γενιάς, άλλοτε προστατευόμενο των Claudio Abbado και Sir Simon Rattle, ο οποίος είναι και ένας από τους δύο κύριους επισκέπτες αρχιμουσικούς της (ο δεύτερος είναι ο Αμερικανός Michael Tilson Thomas). 





Η  εναρκτήρια συναυλία περιέλαβε τα συμφωνικά ποιήματα Don Juan, Op. 20, και Τάδε Έφη Ζαρατούστρα, Op. 30,  του Richard Strauss, τα οποία ερμηνεύθηκαν αντίστοιχα στην αρχή και στο τέλος της συναυλίας, ενώ ενδιάμεσα, μετά το διάλειμμα, ερμηνεύτηκε το Κοντσέρτο για πιάνο, Op. 54,  του Robert Schumann,  με σολίστ την Hélène Grimaud. Πιο συγκεκριμένα, η ορχήστρα και ο Harding πέτυχαν να αναδείξουν τα ορχηστρικά χρώματα και τον εκφραστικό πλούτο των αριστουργημάτων του Strauss και του Schumann. Ειδικότερα, η γνωστή από την πλούσια δισκογραφία λαμπρή ποιότητα του ήχου της LSO ξεχώρισε κάθε στιγμή. Από την πλευρά της η Grimaud ευχαρίστησε λιγότερο με ένα παίξιμο μάλλον νευρικό, ρυθμικά όχι πάντα βέβαιο και αρκετά εύθραυστο. Σίγουρα πρόκειται για μουσικό με φαντασία και ευαισθησίες, ωστόσο δεν έπεισε ότι ένιωθε πάντα άνετα και σίγουρα απέναντι στα ζητούμενα του έργου που κλήθηκε να αντιμετωπίσει.  
Κατά τη δεύτερη συναυλία η LSO και ο Harding απέδωσαν με πιστότητα ύφους συμφωνικά ποιήματα των Richard Wagner (Ειδύλλιο του Siegfried) και Strauss (Θάνατος και Εξαΰλωση, Op. 24), ενώ σολίστ της βραδιάς ήταν η Δανέζα βιολονίστα Janine Jansen.  Χάρη στην τελευταία απολαύσαμε μια λυρική -και όπου χρειαζόταν δραματική- ανάγνωση του επικού Κοντσέρτου για βιολί, Op. 77, του Johannes Brahms. Ο καλοδουλεμένος και αστραφτερός ήχος της μουσικού, η αμεσότητα και ειλικρίνεια της προσέγγισής της και η άμεμπτη τεχνική της (εξαίρετη η τονική της ακρίβεια!) άφησαν άριστες εντυπώσεις. Ο Harding  και η ορχήστρα, της πρόσφεραν μια συνοδεία εξαιρετικά δυναμική.