Μπορεί να μην είναι ευρέως γνωστό, εντούτοις η Λάρισα ανήκει στις πλέον μουσικές πόλεις τις Ελλάδας. Διαθέτει υψηλής ποιότητας μουσικά σχολεία, ωδεία και συχνά προτείνει συναυλίες και παραστάσεις όπερας. Πολλά νεαρά άτομα μελετούν και μάλιστα με μεγάλη αγάπη την κλασική μουσική, παίζουν διάφορα όργανα, μαθαίνουν ανώτερα θεωρητικά και είναι έτοιμα να ανοίξουν τα φτερά τους για να πετάξουν ψηλά στους μεγάλους μουσικούς ορίζοντες.
Η Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Λαρισαίων συγκαταλέγεται σίγουρα στους πιο δραστήριους μουσικούς οργανισμούς όχι μόνο της Θεσσαλίας αλλά και γενικότερα της ελληνικής περιφέρειας, Από το 2000, εκτός από συναυλίες, παρουσιάζει όπερες σε ετήσια βάση και μάλιστα όπερες του μεγάλου ρεπερτορίου. Τα τελευταία χρόνια οι Λαρισαίοι είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν όπερες όπως οι Trovatore και Traviata του Giuseppe Verdi (αντιστοίχως 2007 και 2008), ενώ τον Δεκέμβριο που πέρασε σειρά είχε η Carmen του Georges Bizet. Αυτό το ανέβασμα παρακολουθήσαμε (στις 18/12) και εντυπωσιαστήκαμε από τις πολλές ποιότητες της παραγωγής.
Η Carmen ανήκει στις δύο ή τρεις πιο δημοφιλείς όπερες του παγκόσμιου ρεπερτορίου. Πρόκειται για μια από τις πλέον απαιτητικές από μουσικής απόψεως όπερες, με τεχνικά μουσικά απαιτητικές άριες και ensembles. Επιπλέον, οι λυρικοί καλλιτέχνες που θα αποφασίσουν να επωμισθούν τους κεντρικούς ρόλους θα πρέπει να έχουν και υποκριτικές ικανότητες πρώτου μεγέθους. Ο Bizet δεν αστειεύεται: με συγκλονιστικά άμεσο τρόπο πετυχαίνει να φωτίσει ένα δράμα που στρέφεται γύρω από τον έρωτα, το πάθος, την εμμονή, την υστερία και τελικά με το δράμα της ίδιας της ζωής. Η νεαρή Carmen είναι μια ερωτικά αχόρταγη γυναίκα, που μέσω της γοητευτικής της παρουσίας και ενέργειας, σαγηνεύει και τελικά καταστρέφει. Το θύμα της εδώ είναι ο Don José, αξιωματικός που πέφτει στην παγίδα της, και τελικά μέσα στην παράνοια σκοτώνει την Carmen και στη συνέχεια βυθίζεται δίπλα στο άψυχο σώμα της. Η πρώτη παγκόσμια παρουσίαση του έργου πραγματοποιήθηκε τον Μάρτιο του 1875 και ενώ η επιτυχία δεν φάνηκε εξασφαλισμένη από την αρχή, τελικά το αριστούργημα δεν άργησε να βρει τον δρόμο του και να καταχειροκροτηθεί σε όλες τις μεγάλες λυρικές σκηνές του κόσμου.
Κατά την παράσταση που παρακολουθήσαμε στην Λάρισα (αίθουσα εκδηλώσεων Palladium) οι τέσσερεις κεντρικοί ρόλοι ανατέθηκαν σε καλλιτέχνες ικανότατους από κάθε άποψη. Ειδικότερα, η Μαρίτα Παπαρίζου (φωτογραφία), με βελούδινη και πλούσια σε έκταση και χρώματα φωνή, έπλασε μια Carmen εξαιρετική, θηλυκή και κάθε στιγμή απειλητικά επικίνδυνη. Δίπλα της, ως Don José, ο Δημήτρης Πακσόγλου, ερμήνευσε με ωραία λυρική φωνή και πολλές ευαισθησίες απέναντι στο μουσικό κείμενο. Η Λαρισαία Μυρσίνη Μαργαρίτη, θαυμάσια μουσικός την οποία χαιρόμαστε κάθε φορά που ακούμε, αντιμετώπισε τον ρόλο της Michaela με ασυναγώνιστη φρεσκάδα και φωνητική αγνότητα. Ο Escamillo του Δημήτρη Κασιούμη ήταν πειστικός τόσο φωνητικά όσο και δραματικά. Στους υποστηρικτικούς ρόλους ικανοποίησαν πλήρως οι Τάσος Αποστόλου (Zuniga), Νίκος Καραγκιαούρης (Morales), Κωστής Ρασιδάκης (Dancaire), Αστέριος Τσέτσιλας (Remendado), Ελπινίκη Ζερβού (Frasquita) και Εριφύλη Γιαννακοπούλου (Mercedes).
Ο σκηνοθέτης Κώστας Λαμπρούλης, η ενδυματολόγος Ελένη Ψύρρα και ο σκηνογράφος Κώστας Βαρνάς έχοντας στη διάθεση τους την αρκετά μεγάλη και αρκετά λειτουργική σκηνή του πολυχώρου Palladium, πρότειναν μια κλασική παρουσίαση του έργου, που ευχαρίστησε ακολουθώντας δοκιμασμένα και ασφαλή μονοπάτια.
Ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να γίνει στην απόδοση της ορχήστρας (λιγότερο ευχαρίστησε η χορωδία) που υπό την καθοδήγηση του Δημήτρη Κτιστάκη, ερμήνευσε με ένταση, φλόγα και τόνισε τη δύναμη του πεπρωμένου που επικρατεί σε όλη τη διάρκεια αυτής της λαμπρής όπερας.