Τρία πρωτοποριακά μονόπρακτα

Σκηνή από την όπερα Παλίρροια (φωτο: Εθνική Λυρική Σκηνή)

Με ζωηρό ενδιαφέρον παρακολουθήσαμε στις 23/6 (Θέατρο Ολύμπια), τα τρία μονόπρακτα έργα σύγχρονης όπερας, που ανέβασε η Εθνική Λυρική Σκηνή (ΕΛΣ). Σημειώνουμε ότι τα δύο πρώτα έργα που παρουσιάστηκαν, με τίτλους Διωγμένος της Λίνας Τόνια και Ο Φρόυντ για εκείνη του Ιωσήφ Βαλέτ, διακρίθηκαν στον διαγωνισμό για νέο έργο όπερας Έλληνα συνθέτη που διοργάνωσε για πρώτη φορά η ΕΛΣ σε συνεργασία με την Ένωση Ελλήνων Μουσουργών. Το τελευταίο έργο που παρουσιάστηκε ήταν η Παλίρροια του Boris Blacher.

Πιο συγκεκριμένα, η Τόνια έδειξε το ταλέντο της στη δόμηση του μουσικού υλικού της και ιδίως στην ενορχήστρωση. Από την πλευρά του, ο Βαλέτ πρότεινε μια πολυστιλιστική παρτιτούρα γεμάτη ενδιαφέροντα ηχοχρώματα και καλά διατυπωμένες δραματικές αντιθέσεις. Στο πρώτο έργο ακούστηκε η πολύ καλή Βούλα Αμιραδάκη,  ενώ στο δεύτερο, οι άρτια προετοιμασμένες Μαρία Κόκκα και Έλενα Μαραγκού.  

Η βραδιά έκλεισε με το αριστουργηματικό έργο, Η Παλίρροια, του Blacher. Το εν λόγω μελόδραμα υπήρξε το  πρώτο που γράφτηκε και παρουσιάστηκε στην μεταπολεμική Γερμανία, εποχή που τα περισσότερα γερμανικά λυρικά θέατρα ήταν ακόμα ισοπεδωμένα από τους φοβερούς βομβαρδισμούς. Ολοκληρώθηκε το 1946 και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στις 4 Μαρτίου 1947, στη Δρέσδη. Ψυχογραφικές εντάσεις και ερωτικές αγωνίες καλύπτουν την πλοκή, η οποία ξετυλίγει το δράμα τεσσάρων διαφορετικού ήθους χαρακτήρων-θυμάτων ενός ναυαγίου, που περιμένουν την καταστροφική δράση της παλίρροιας.

Την αθηναϊκή διανομή κάλυψαν οι φωνητικά και θεατρικά εντυπωσιακοί Γεωργία Ηλιοπούλου, Νίκος Στεφάνου, Διονύσης Τσαντίνης και Πέτρος Σαλάτας. Η Ορχήστρα Σύγχρονης Όπερας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και η Χορωδία Fons Musicalis, υπό τη διεύθυνση του Νίκου Βασιλείου, αποδείχθηκαν ικανότατη και πρωταγωνιστικής σημασίας συντελεστές της παραγωγής. Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει η χορωδία, που στο  τεχνικά απαιτητικότατο έργο του Blacher, επέδειξε μεγάλη άνεση και ακρίβεια στη ερμηνεία των ρυθμικά πολύπλοκων αντιστικτικών μερών.

Η έξυπνη και διεισδυτική σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Ευκλείδη, τα καλαίσθητα μοντέρνα σκηνικά του Σωτήρη Στέλιου (στο έργο του Blacher, ένα μεγάλο κομμάτι ξύλου συμβόλιζε το σκαρί του κατεστραμμένου πλοίου), τα ωραιότατα και προσεκτικά σχεδιασμένα κοστούμια της Αλεξίας Θεοδωράκη και οι ψυχογραφικής έντασης φωτισμοί της προικισμένης Μελίνας Μάσχα συνέβαλαν σε ένα αποτέλεσμα υψηλού ενδιαφέροντος και ιδιαίτερης αισθητικής, το οποίο εύστοχα υπογράμμιζε συναισθήματα και γεγονότα.

Η ΕΛΣ έχει ήδη προκηρύξει τον επόμενο διαγωνισμό για νέα έργα όπερας ελλήνων συνθετών και με ανυπομονησία αναμένουμε να απολαύσουμε τους καρπούς αυτής της όντως εξαιρετικής πρωτοβουλίας.