Η φετινή χρονιά είναι σημαδιακή για το διάσημο (μπαρόκ) Γαλλικό φωνητικό και οργανικό σύνολο Les Arts Florissants αφού φέτος γιορτάζει τη συμπλήρωση τριάντα ετών συνεχούς δημιουργικής πορείας. Iδρύθηκε από τον Αμερικανό αρχιμουσικό και τσεμπαλίστα William Christie και φέρει την ονομασία της σύντομης όπερας δωματίου του Marc Antoine Charpentier (1685). Στα τριάντα χρόνια της λειτουργίας του έχει κερδίσει τις εντυπώσεις από εκλεκτές ερμηνείες έργων των Jean-Baptiste Lully, Jean-Philippe Rameau, George Frideric Handel, Wolfgang Amadeus Mozart κ.ά.
Το σύνολο, υπό τον Christie, σημείωσε στο πλαίσιο του Ελληνικού Φεστιβάλ δύο εμφανίσεις στη χώρα μας (26 και 28/6, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Αίθουσα Τριάντη) παρουσιάζοντας την όπερα (Tragedie en musique) «Ιππόλυτος και Αρικία» (αποσπάσματα) και την όπερα-μπαλέτο (Acte de ballet) «Πυγμαλίων» του Rameau (παρακολουθήσαμε την δεύτερη παράσταση).
Η απόλυτη πιστότητα στην απόδοση του μουσικού κειμένου, η γνώση των απαιτήσεων της μουσικής μπαρόκ –καρπός ενδελεχούς και πολύχρονης μουσικολογικής έρευνας- εξασφάλισαν ερμηνείες συγκλονιστικού μουσικού ενδιαφέροντος. Η μεγαλοπρέπεια, η αισθαντικότητα και η ερωτική διάθεση της υπέροχης μουσικής του Rameau βρήκαν στο πρόσωπο του Christie έναν πολύτιμο ερμηνευτή. Τόσο ο τελευταίος όσο και οι σολίστ (τραγουδιστές και εκτελεστές οργάνων) του συνόλου Les Arts Florissants βούτηξαν με κέφι και γνώση στα βαθιά νερά της εκλεπτυσμένης αισθητικής μουσικής αντίληψης του Rameau. Οι αριστοκρατικής πνοής και ευγένειας χορευτικοί ρυθμοί τονίζονταν με ανάγλυφο τρόπο, ενώ οι υπέροχοι τραγουδιστές Sophie Karthäuser, Emmanuelle de Negri, Ed Lyon, Karolina Blixt ερμήνευσαν τα μέρη τους με αφηγηματική διάθεση, ιδιωματικό τρόπο και άφθονη προσοχή στη διατήρηση της μεγάλης γραμμής των μελωδικών σχημάτων. Επιπλέον, αξίζει να σημειωθεί ότι κινήθηκαν με τη χάρη και την τεχνική επαγγελματιών χορευτών.
Υπεύθυνη για την σκηνοθεσία, την χορογραφία και τα σκηνικά ήταν η διάσημη Αμερικανίδα μεταμοντέρνα χορογράφος και χορεύτρια Trisha Brown, γνωστή για τις χορογραφίες γνωστών έργων της κλασικής μουσικής. Πιο συγκεκριμένα, οι πολλές έξυπνες ιδέες και το διακριτικό χιούμορ της, η φρέσκια απόδοση της ψυχοσύνθεσης των μυθολογικών χαρακτήρων, η απέριττη και δυνατή σε νοήματα εικαστική εικόνα που κατέθεσε, ο απόλυτος έλεγχος του ήθους της μουσικής μπαρόκ το οποίο μετέφερε με εύγλωττο τρόπο στην κίνηση των τραγουδιστών και των χορευτών (τους οποίους ενίοτε βλέπαμε να αιωρούνται) και τέλος ο ευαίσθητος τρόπος με τον οποίον ταίριαξε τους μονωδούς με τα θαυμάσια μέλη της χορευτικής της ομάδας (The Trisha Brown Company), άφησαν άριστες εντυπώσεις.
Μια λαμπρή παραγωγή από κάθε άποψη!