H μετζοσοπράνο Kate Lindsey
Μόλις τον περασμένο Απρίλιο (29 και 30/4) είχαμε παρακολουθήσει στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών τον νεαρό Γάλλο αρχιμουσικό Jérémie Rhorer να διευθύνει την όπερα «Έτσι Κάνουν Όλες» (Così fan tutte, KV 588) του Wolfgang Amadeus Mozart. Επικεφαλής των δυνάμεων της Κρατικής Όπερας της Βιέννης μάς είχε κερδίσει με τη ζωντάνια και τον ιδιαίτερο ενθουσιασμό της διεύθυνσής του, που βεβαίως στηρίζονταν σε μια στέρεη μουσική βάση.
Πιο πρόσφατα, στις 4/7, στον ίδιο χώρο, αλλά στο πλαίσιο του Ελληνικού Φεστιβάλ αυτή τη φορά, τον απολαύσαμε για άλλη μια φορά, πάλι σε όπερα του Mozart. Πιο συγκεκριμένα, στην όπερα «Ιδομενέας» (Idomeneo, KV 366), πρώτο από τα επτά μεγάλα μελοδράματα του συνθέτη, που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Μόναχο (Θέατρο Cuvilliés), στις 29/1/1781.
Ο Rhorer, στο τιμόνι των «δικών του» συνόλων, Le Cercle de L’ Harmonie και της Χορωδίας Les Eléments (σύνολα τα οποία είχαμε εκτιμήσει πάλι στο πλαίσιο του Ελληνικού Φεστιβάλ, στις 2/7/2009), ξεδίπλωσε σε συναυλιακή μορφή (χωρίς σκηνικά και κοστούμια) μια ερμηνεία πραγματικά υποδειγματική. Επιλέγοντας γρήγορες και γεμάτες ενέργεια ταχύτητες, πέτυχε να διεισδύσει με άνεση στην καρδιά του έργου και να φωτίσει με γούστο τα συναισθήματα που αναδεύονται μέσα από το ερωτικό τρίγωνο που κτίζεται γύρω από τους ήρωες Illia-Idamante-Elettra. Στους ρόλους αυτούς οι Sophie Karthäuser, Kate Lindsey και Alexandra Coku, έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό. Η Lindsey με φωνή βελούδινη, υπέροχο legato και έξοχη σκηνική παρουσία πρόσφερε συγκίνηση στον ρόλο της, η Karthäuser ερμήνευσε με έξοχη μουσικότητα και η Coku πότισε με τα κατάλληλα αισθήματα οργής και ερωτικής αντιζηλίας τον δραματικό ρόλο της Ηλέκτρας. Ο Richard Croft αντιμετώπισε τον απαιτητικότατο ρόλο του Ιδομενέα με επιτυχία και έμπειρη γνώση, διαθέτοντας τα κατάλληλα τεχνικά και μουσικά μέσα (είχε κερδίσει τις εντυπώσεις τραγουδώντας τον ίδιο ρόλο πριν από δύο χρόνια, στο Φεστιβάλ του Aix en Provence).
Τους υπόλοιπους ρόλους κάλυψαν εξαιρετικά πειστικά από μουσικής άποψης και με ωραίες φωνές οι Xavier Mas (Arbace), Emiliano Gonzalez-Toro (Αρχιερέας) και Nahuel di Pierro (Ποσειδώνας). Στα καλολαξευμένα ensembles οι καλλιτέχνες συνεργάστηκαν άψογα μεταξύ τους. Η απόδοση της χορωδίας δωματίου Les Eléments στάθηκε στο ίδιο υψηλό μουσικό επίπεδο αποδίδοντας τα μέρη της με δραματικότητα και ένταση. Η ορχήστρα, άριστα δουλεμένη από τον θαυμαστό Rhorer, αποδείχθηκε όπως και τις άλλες φορές που την ακούσαμε, πραγματικό διαμάντι ποιότητας ήχου, ύφους, τεχνικής ακρίβειας και εκλέπτυνσης. Ο μαέστρος φρόντισε να φέρει στο προσκήνιο με μεγάλη τέχνη, γνώση του ύφους και ζηλευτό γούστο, τα ποικίλα συναισθήματα που ο Mozart με μαεστρία επεξεργάζεται και εξελίσσει σε αυτό το ιδιοφυές δημιούργημά του, εμπνευσμένο από την Ελλάδα και την μυθολογία-ιστορία της.
Κλείνοντας, οφείλουμε να σημειώσουμε ότι η παραγωγή που παρακολουθήσαμε παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Παρίσι (Théâtre des Champs Elysées), στις 15/6, όχι όμως σε συναυλιακή μορφή, αλλά πλήρως σκηνοθετημένη από τον Stéphane Braunschweig και με κοστούμια του Thibault Vancraenenbroeck. Είναι κρίμα που το Ελληνικό Φεστιβάλ στέρησε από το αθηναϊκό κοινό τη δυνατότητα να παρακολουθήσει την παραγωγή σε αυτή την εικαστικά ολοκληρωμένη της μορφή. Πάντως, το γεγονός κάθε άλλο παρά εμπόδισε τους τραγουδιστές να κινηθούν με θαυμαστή άνεση και θεατρική διάθεση επί σκηνής.