 | |||
| Η σοπράνο Αλεξάνδρα Ματθαιουδάκη |
O Κερκυραίος συνθέτης Σπυρίδων-Φιλίσκος Σαμάρας (1861-1917) ανήκει στους σπουδαιότερους εκπροσώπους της Επτανησιακής Μουσικής Σχολής. Μετά από σοβαρές σπουδές στο Παρίσι (μαθητεία κοντά στον Leo Delibes) δραστηριοποιήθηκε στην Ιταλία. Εκεί έγινε γνωστός με την επιτυχημένη όπερά του Φλόρα Μιράμπιλις, η οποία παρουσιάστηκε στο Μιλάνο το 1886 (Theatro Carcano) και το 1887 (Teatro alla Scala). Τα επόμενα χρόνια της ζωής του είναι ιδιαίτερα παραγωγικά και φέρνουν πολλά έργα. Τον Μάρτιο του 1916, έναν χρόνο πριν από το θάνατό του, δόθηκε η πρώτη παράσταση της κωμικής όπεράς του με τίτλο Η Κρητικοπούλα, υπό τη διεύθυνση του Στέφανου Βαλτετσιώτη (Δημοτικό Θέατρο Αθηνών). Το ηρωικοερωτικού χαρακτήρα λιμπρέτο (Νικόλαος Λάσκαρης-Πολύβιος Δημητρακόπουλος), που στρέφεται γύρω από την απελευθέρωση της Κρήτης από τους Ενετούς, του έδωσε την ευκαιρία να γράψει ένα από τα πιο φρέσκα και χαριτωμένα έργα του.
Πρόσφατα, η Εθνική Λυρική Σκηνή (ΕΛΣ) παρουσίασε την πρώτη πλήρη σκηνική αναβίωση της Κρητικοπούλας μετά από ογδόντα χρόνια, επιστρατεύοντας μια πλειάδα ικανών νέων τραγουδιστών. Ειδικότερα, στην παράσταση που παρακολουθήσαμε (20/11), οι Ελένη Βουδουράκη (Αρετή), Διονύσης Τσαντίνης (Δούκας), Νίκος Στεφάνου (Παύλος), Δημήτρης Ναλμπάντης (Μιχάλης) και Παύλος Σαμψάκης (Δον Πλάτσιντο) ικανοποίησαν αποδίδοντας τους ρόλους τους με εύγλωττη μουσικότητα και υποκριτική ευαισθησία. Από τη διανομή εύκολα ξεχωρίσαμε τη φωνητικά και μουσικά άρτια Σοφία Κυανίδου (Κοντέσα), την απολαυστική Αλεξάνδρα Ματθαιουδάκη, που πρόσφερε μια εκρηκτικού ταμπεραμέντου Δούκισσα, και τον χαρισματικό Ζαφείρη Κουτελιέρη (Φουρλάνο), ο οποίος τραγούδησε και κινήθηκε με μεγάλη άνεση και θεατρικότητα.
Η ορχήστρα και χορωδία της ΕΛΣ, υπό την διεύθυνση του Ηλία Βουδούρη φώτισε τον αυθορμητισμό και το πηγαίο χιούμορ της παρτιτούρας. Ο σκηνοθέτης Πέτρος Ζούλιας (στην πρώτη του συνεργασία με την ΕΛΣ) και η σκηνογράφος-ενδυματολόγος Αναστασίας Αρσένη, επεξεργάστηκαν μια παραδοσιακή άποψη, την οποία θα αναγνώριζε το κοινό της εποχής του συνθέτη. Μολονότι η δουλειά τους τόνισε την αθώα και αγνή διάσταση του έργου, εντούτοις κινήθηκε υπερβολικά στη σφαίρα του ασφαλούς και σε στιγμές ήταν μάλλον προβλέψιμη και χωρίς επινοητικό χαρακτήρα.
Προχωρώντας, μια άλλη ενδιαφέρουσα μουσική εκδήλωση υπήρξε η πρωινή εκπαιδευτική συναυλία του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, αφιέρωμα στον Franz Schubert (13/11). Μια πλειάδα ταλαντούχων μαθητών και η πολύ καλή Μαθητική Ορχήστρα του Ωδείου Αθηνών, μας μετέφεραν στον ονειρικό, άλλοτε παθιασμένα ρομαντικό και άλλοτε αγγελικά ποιητικό κόσμο του Αυστριακού μουσουργού. Κρατάμε την απόδοση του ερμηνευτικά απαιτητικού τραγουδιού O Βασιλιάς των Σκλήθρων, D328, που εξερευνήθηκε με την απαραίτητη θυελλώδη αφηγηματική διάθεση από τους εξαίρετους Αλέξανδρο Σταυρακάκη (μπάσο) και Γιάννη Γιαννόπουλο (πιάνο).
 |
| Ο πιανίστας Γιάννης Γιαννόπουλος |