 |
| O τενόρος Jonas Kaufmann στον ρόλο του Faust (φωτο Nick Heavican/ The Metropolitan Opera) |
Ο γερμανικός θρύλος του ηλικιακά ώριμου δόκτορος Φάουστ που πουλάει την ψυχή του στον διάβολο με αντάλλαγμα τη νεότητα και τον έρωτα, γοητεύει εδώ και αιώνες. Λογοτέχνες, ποιητές (με πρώτον τον Johann Wolfgang von Goethe) και συνθέτες έχουν εμπνευστεί δημιουργικά από τον μύθο. Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες μουσικές μεταφορές του, αποτελεί η όπερα Faust του Γάλλου συνθέτη Charles Gounod. Το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε το 1859 στο Παρίσι και δεν άργησε να βρει τον δρόμο του στις μεγάλες διεθνείς λυρικές σκηνές του κόσμου (μολονότι αρχικά δεν έγινε αποδεκτό με την αναμενόμενη επιτυχία).
Στις 10/11 παρακολουθήσαμε το εν λόγω μελόδραμα από την Mητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης, σε απευθείας μετάδοση, στη μεγάλη οθόνη της Αίθουσας Α. Τριάντη (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών). Η μοντέρνας κατεύθυνσης και αρκετά τολμηρή σκηνοθετική άποψη του Des McAnuff, άρτια συνδυασμένη με τα κομψά σκηνικά και κοστούμια των Robert Brill και Paul Tazewell, αντίστοιχα, είχε αρκετά να προτείνει: σκιαγράφησε με αμεσότητα τους ήρωες, που χρονικά τοποθετούνταν ανάμεσα στους δύο μεγάλους πολέμους. Είδαμε τον επιστήμονα Faust να απασχολείται μέσα σε ένα μεγάλο εργαστήριο όπου προετοιμάζεται η κατασκευή της ατομικής βόμβας.
Ωστόσο, η παραγωγή κρίθηκε αξιομνημόνευτη κυρίως χάρη στους τραγουδιστές. Πιο συγκεκριμένα, ο μουσικά ολοκληρωμένος τενόρος Jonas Kaufmann, με φωνή σκούρων αποχρώσεων, υποδειγματικά στηριγμένη και δουλεμένη, πρόσφερε έναν Faust ρομαντικό και ελκυστικά νεανικό. Ως Μαργαρίτα, η ανερχόμενη σοπράνο Marina Poplavskaya, η οποία από γοητευτική κοπέλα καταλήγει κουρεμένη και άσχημη στη φυλακή έχοντας μέσα στην τρέλα της δολοφονήσει το παιδί που της έκανε ο Faust, κέρδισε της εντυπώσεις με την εύηχη λυρική φωνή της και το ευαίσθητο υποκριτικό της ταλέντο. Μετέφερε με ευστοχία το δράμα της γυναίκας που έχει πέσει θύμα του έρωτά της και που δέχεται την περιφρόνηση του κόσμου για το παράνομο παιδί που έφερε στον κόσμο. Την παρακολουθούμε να πνίγεται μέσα στις τύψεις και τελικά να λυτρώνεται μέσω της ακλόνητης πίστης της, ενώ ο Faust ακολουθεί τον διάβολο στην κόλαση.
Ο διάσημος μπάσος René Pape, με βαθιά στρογγυλή φωνή και ιδιαίτερη μουσική ευφυΐα, υποστήριξε έναν Μεφιστοφελή απολύτως σατανικό, με αρκετές στιγμές σαρκαστικού χιούμορ, πάντα έτοιμο να κοροϊδέψει όποιον βρεθεί μπροστά του. Οι Michèle Losier (Siebel) και Russell Braun (Valentin) επίσης διακρίθηκαν στους ρόλους τους, ενώ η χορωδία ήταν άψογα προετοιμασμένη. Τέλος, ο νεαρός αρχιμουσικός Yannick Nézet-Séguin ενθάρρυνε την ορχήστρα και την χορωδία να οδηγήσει στην επιφάνεια την υπέροχη μελωδικότητα της παρτιτούρας, φωτίζοντας παράλληλα την έξοχη αρμονική σκέψη του συνθέτη.