H Ιταλίδα μέτζο Cecilia Bartoli δεν είναι μια συνηθισμένη
σύγχρονη λυρική καλλιτέχνις. Από την αρχή της διεθνούς σταδιοδρομίας της (ο Herbert von Karajan ήταν
ένας από τους πρώτους μεγάλους της μουσικής, που εντόπισαν το πλούσιο ταλέντο
της) και μέχρι σήμερα έχει προσφέρει μια σειρά από ερμηνείες και δισκογραφικές
καταθέσεις, που συνδυάζουν έργα διάσημων συνθετών, με εκείνα ξεχασμένων
δασκάλων του παρελθόντος. Με τη μεγάλη τέχνη και τη ξεχωριστή φωνή της, η diva καταφέρνει
να προσελκύσει το ενδιαφέρον του διεθνούς κοινού και να αναδείξει τα έργα που
προσεγγίζει.
Το τελευταίο της album φέρει τον τίτλο Mission και είναι αφιερωμένο στον Agostino Steffani (1654-1728), μουσουργό, κληρικό και διπλωμάτη (πιθανότατα, και κατασκόπου): προσωπικότητα προορισμένη για πολλές αποστολές και ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες ανάμεσα στην εποχή του Claudio Monteverdi και του Antonio Vivaldi. Ο Steffani, στα νεανικά χρόνια της ζωής του, διακρίθηκε για την ωραία φωνή του, την εποχή που τραγουδούσε στη χορωδία του Αγ. Μάρκου της Βενετίας. Ο Κόμης Georg Ignaz von Tettenbach εντυπωσιασμένος από το ταλέντο του νεαρού, φρόντισε για τις σπουδές του στο Μόναχο. Κυριότεροι δάσκαλοί του υπήρξαν οι Johann Kaspar Kerll (1627-1693, συνθέτης και οργανίστας, τον οποίον εκτιμούσαν οι George Frideric Handel και Johann Sebastian Bach) και Ercole Bernabei. Το 1674 εξέδωσε την πρώτη του σύνθεση και το 1675 διορίστηκε οργανίστας στην Αυλή του Μονάχου. Στη συνέχεια έγινε κληρικός και παράλληλα συνέθεσε μια σειρά από λαμπρά έργα (μεταξύ των οποίων αρκετές όπερες). Η διπλωματική του σταδιοδρομία τον έφερε στις Βρυξέλλες (1698). Πολλά από τα έργα του, σε χειρόγραφη ή εκτυπωμένη μορφή, φυλάσσονται στη Βρετανική Βιβλιοθήκη: μεταφέρθηκαν στο Λονδίνο το 1714 από τον Εκλέκτορα του Ανοβέρου, που την 1η Αυγούστου του ίδιου έτους θα ονομαζόταν Βασιλέας Γεώργιος Ι της Μεγ. Βρετανίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι το 1724, ο συνθέτης έλαβε τον τίτλο του δια βίου επίτιμου προέδρου της Ακαδημίας Παλιάς Μουσικής του Λονδίνου. Άφησε πίσω του μεγάλο αριθμό ορχηστρικών και φωνητικών συνθέσεων, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων είναι άγνωστο στο ευρύ κοινό. Σίγουρα, στην εποχή του, εθεωρείτο ως ένας από τους πλέον διακεκριμένους συνθέτες όπερας.
Το φιλέρευνο πνεύμα της Bartoli την ώθησε στην εξερεύνηση των παρτιτούρων του Steffani και στην έξυπνη επιλογή μερών από φωνητικές συνθέσεις του (γραμμένες για castrati τραγουδιστές), που δίνουν μια όσο το δυνατόν ολοκληρωμένη ιδέα της αξίας του: Είκοσι μία από αυτές, ηχογραφούνται για πρώτη φορά. Η μουσική του Steffani, μέσα από τις ερμηνείες αυτές, κρίνεται εντυπωσιακά ενδιαφέρουσα, επινοητική, με ωραιότατα λαξευμένες μελωδίες, δραματικό χαρακτήρα (που σίγουρα επηρέασε τα έργα του Handel) και τεχνικά απαιτητική. Η Bartoli, συνοδευόμενη από την έξοχη ορχήστρα αποτελούμενη από όργανα εποχής, I Barocchisti, υπό τον ακούραστο εμπνευστή του συνόλου, Diego Fasolis, δίνει τον καλύτερό της εαυτό και με μεγάλη πειστικότητα αναδεικνύει τις ποιότητες του Steffani. Ειδικότερα, η εκφραστική της δύναμη φωτίζεται σε μέρη όπως η τρυφερή άρια Amami e vederai ή την ιλιγγιώδους δεξιοτεχνίας άρια La cerasta più terribile. Κατά την άποψή μας, η άρια Dell’alma stanca a raddolcir le tempre, είναι η πιο πολύτιμη και συγκινητική του δίσκου, όπου ο Αμφίων προσπαθεί να βρει παρηγοριά από την κοσμική αρμονία: η Bartoli μεταφέρει την εκστατική ατμόσφαιρα του μέρους αυτού με μεγάλη ευστοχία. Γενικότερα, στο album αυτό εκτιμά κανείς, πέραν της υποδειγματικής έκφρασης της καλλιτέχνιδας, τις λαμπρές και ακριβέστατες κολορατούρες και τον έλεγχο της αναπνοής, αρετές άξιες πολλών επαίνων.
Στην ηχογράφηση συμμετέχουν η πολύ καλή Χορωδία της Ελβετικής Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης και ως guest star, ορθότερα special guest, ο διάσημος Γάλλος κόντρα τενόρος Philippe Jaroussky. Η φωνή του τελευταίου, πάντα δροσερή και απόλυτα εκφραστική, δένει άψογα με εκείνη της Bartoli. Τα τέσσερα ντουέτα που ερμηνεύονται από τους δύο, είναι κυριολεκτικά απολαυστικά.
Ο Fasolis, ένας από τους εκλεκτότερους μαέστρους παλιάς μουσικής της εποχής μας, και το θαυμάσιο σύνολό του, I Barocchisti, προσφέρουν καλοδουλεμένες και ιδιωματικές συνοδείες στους τραγουδιστές, υπογραμμίζοντας την ιδιάζουσα ενορχήστρωση του συνθέτη. Κάθε ηχογράφησή τους αποτελεί μια ποιοτική κατάθεση.
Ο δίσκος συνοδεύεται από ένα ιδιαίτερα κατατοπιστικό και καλαίσθητο σκληρόδετο βιβλίο εκατόν εβδομήντα τεσσάρων σελίδων, στο μέγεθος του δίσκου, το οποίο εκτός από τις πληροφορίες περιέχει φωτογραφικό υλικό της καλλιτέχνιδας, της γνωστής σύγχρονης Αμερικανίδας συγγραφέας ιστοριών μυστηρίου Donna Leon, που συνέγραψε ένα βιβλίο με θέμα τη ζωή του τιμώμενου (The Jewels of Paradise) και βεβαίως του ίδιου του συνθέτη.
Μακάρι η εν λόγω ηχογράφηση να ανοίξει δρόμους σε επόμενες παρουσιάσεις και ηχογραφήσεις ολόκληρων έργων του Steffani. [Decca 0289 478 3542 4].
Το τελευταίο της album φέρει τον τίτλο Mission και είναι αφιερωμένο στον Agostino Steffani (1654-1728), μουσουργό, κληρικό και διπλωμάτη (πιθανότατα, και κατασκόπου): προσωπικότητα προορισμένη για πολλές αποστολές και ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες ανάμεσα στην εποχή του Claudio Monteverdi και του Antonio Vivaldi. Ο Steffani, στα νεανικά χρόνια της ζωής του, διακρίθηκε για την ωραία φωνή του, την εποχή που τραγουδούσε στη χορωδία του Αγ. Μάρκου της Βενετίας. Ο Κόμης Georg Ignaz von Tettenbach εντυπωσιασμένος από το ταλέντο του νεαρού, φρόντισε για τις σπουδές του στο Μόναχο. Κυριότεροι δάσκαλοί του υπήρξαν οι Johann Kaspar Kerll (1627-1693, συνθέτης και οργανίστας, τον οποίον εκτιμούσαν οι George Frideric Handel και Johann Sebastian Bach) και Ercole Bernabei. Το 1674 εξέδωσε την πρώτη του σύνθεση και το 1675 διορίστηκε οργανίστας στην Αυλή του Μονάχου. Στη συνέχεια έγινε κληρικός και παράλληλα συνέθεσε μια σειρά από λαμπρά έργα (μεταξύ των οποίων αρκετές όπερες). Η διπλωματική του σταδιοδρομία τον έφερε στις Βρυξέλλες (1698). Πολλά από τα έργα του, σε χειρόγραφη ή εκτυπωμένη μορφή, φυλάσσονται στη Βρετανική Βιβλιοθήκη: μεταφέρθηκαν στο Λονδίνο το 1714 από τον Εκλέκτορα του Ανοβέρου, που την 1η Αυγούστου του ίδιου έτους θα ονομαζόταν Βασιλέας Γεώργιος Ι της Μεγ. Βρετανίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι το 1724, ο συνθέτης έλαβε τον τίτλο του δια βίου επίτιμου προέδρου της Ακαδημίας Παλιάς Μουσικής του Λονδίνου. Άφησε πίσω του μεγάλο αριθμό ορχηστρικών και φωνητικών συνθέσεων, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων είναι άγνωστο στο ευρύ κοινό. Σίγουρα, στην εποχή του, εθεωρείτο ως ένας από τους πλέον διακεκριμένους συνθέτες όπερας.
Το φιλέρευνο πνεύμα της Bartoli την ώθησε στην εξερεύνηση των παρτιτούρων του Steffani και στην έξυπνη επιλογή μερών από φωνητικές συνθέσεις του (γραμμένες για castrati τραγουδιστές), που δίνουν μια όσο το δυνατόν ολοκληρωμένη ιδέα της αξίας του: Είκοσι μία από αυτές, ηχογραφούνται για πρώτη φορά. Η μουσική του Steffani, μέσα από τις ερμηνείες αυτές, κρίνεται εντυπωσιακά ενδιαφέρουσα, επινοητική, με ωραιότατα λαξευμένες μελωδίες, δραματικό χαρακτήρα (που σίγουρα επηρέασε τα έργα του Handel) και τεχνικά απαιτητική. Η Bartoli, συνοδευόμενη από την έξοχη ορχήστρα αποτελούμενη από όργανα εποχής, I Barocchisti, υπό τον ακούραστο εμπνευστή του συνόλου, Diego Fasolis, δίνει τον καλύτερό της εαυτό και με μεγάλη πειστικότητα αναδεικνύει τις ποιότητες του Steffani. Ειδικότερα, η εκφραστική της δύναμη φωτίζεται σε μέρη όπως η τρυφερή άρια Amami e vederai ή την ιλιγγιώδους δεξιοτεχνίας άρια La cerasta più terribile. Κατά την άποψή μας, η άρια Dell’alma stanca a raddolcir le tempre, είναι η πιο πολύτιμη και συγκινητική του δίσκου, όπου ο Αμφίων προσπαθεί να βρει παρηγοριά από την κοσμική αρμονία: η Bartoli μεταφέρει την εκστατική ατμόσφαιρα του μέρους αυτού με μεγάλη ευστοχία. Γενικότερα, στο album αυτό εκτιμά κανείς, πέραν της υποδειγματικής έκφρασης της καλλιτέχνιδας, τις λαμπρές και ακριβέστατες κολορατούρες και τον έλεγχο της αναπνοής, αρετές άξιες πολλών επαίνων.
Στην ηχογράφηση συμμετέχουν η πολύ καλή Χορωδία της Ελβετικής Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης και ως guest star, ορθότερα special guest, ο διάσημος Γάλλος κόντρα τενόρος Philippe Jaroussky. Η φωνή του τελευταίου, πάντα δροσερή και απόλυτα εκφραστική, δένει άψογα με εκείνη της Bartoli. Τα τέσσερα ντουέτα που ερμηνεύονται από τους δύο, είναι κυριολεκτικά απολαυστικά.
Ο Fasolis, ένας από τους εκλεκτότερους μαέστρους παλιάς μουσικής της εποχής μας, και το θαυμάσιο σύνολό του, I Barocchisti, προσφέρουν καλοδουλεμένες και ιδιωματικές συνοδείες στους τραγουδιστές, υπογραμμίζοντας την ιδιάζουσα ενορχήστρωση του συνθέτη. Κάθε ηχογράφησή τους αποτελεί μια ποιοτική κατάθεση.
Ο δίσκος συνοδεύεται από ένα ιδιαίτερα κατατοπιστικό και καλαίσθητο σκληρόδετο βιβλίο εκατόν εβδομήντα τεσσάρων σελίδων, στο μέγεθος του δίσκου, το οποίο εκτός από τις πληροφορίες περιέχει φωτογραφικό υλικό της καλλιτέχνιδας, της γνωστής σύγχρονης Αμερικανίδας συγγραφέας ιστοριών μυστηρίου Donna Leon, που συνέγραψε ένα βιβλίο με θέμα τη ζωή του τιμώμενου (The Jewels of Paradise) και βεβαίως του ίδιου του συνθέτη.
Μακάρι η εν λόγω ηχογράφηση να ανοίξει δρόμους σε επόμενες παρουσιάσεις και ηχογραφήσεις ολόκληρων έργων του Steffani. [Decca 0289 478 3542 4].