 | ||||
| O τενόρος Jonas Kaufmann |
Ποιες είναι οι ποιότητες που απαιτούνται από έναν λυρικό τραγουδιστή προκειμένου να κάνει μεγάλη καριέρα στην εποχή μας; Ασφαλώς θα πρέπει να διαθέτει ιδιαίτερα φωνητικά χαρίσματα, βέβαιη τεχνική, αλλά και άψογη σκηνική παρουσία. Επιπλέον, μια προσωπική αύρα και γοητεία που να καθηλώνουν το κοινό. Όλες οι παραπάνω αρετές συνθέτουν το ταλέντο του διάσημου Γερμανού τενόρου Jonas Kaufmann, ο οποίος εμφανίστηκε στο Μεγάρου Μουσικής Αθηνών (Αίθουσα Χ. Λαμπράκη), στις 20/10.
Τον καλλιτέχνη (που τον περασμένο μήνα υποβλήθηκε σε σοβαρή χειρουργική επέμβαση αφαίρεσης λεμφαδένα από τον θώρακα) ήταν προγραμματισμένο να συνοδεύσει η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών (ΚΟΑ), υπό τη διεύθυνση του Γερμανού αρχιμουσικού Jochen Rieder. Ωστόσο, η απεργία εκείνης της ημέρας ανάγκασε την ΚΟΑ να ματαιώσει τη συμμετοχή της. Έτσι, το πρόγραμμα της βραδιάς όσον αφορούσε στις άριες του τενόρου, δεν άλλαξε, όμως τη συνοδεία κλήθηκε να αναλάβει ο Ιταλός πιανίστας (και μαέστρος) Stellario Fagone. Το αθηναϊκό κοινό, που είχε γεμίσει το Μέγαρο, υποδέχθηκε τον Kaufmann με ένα ενθουσιώδες χειροκρότημα και εκείνος ανταποκρινόμενος το ευχαρίστησε που κατάφερε υπό δύσκολες συνθήκες (διαδηλώσεις και απεργίες) να παρευρεθεί.
Ειδικότερα, σε ένα εκτενές πρόγραμμα ποικίλων απαιτήσεων αποτελούμενο από άριες των A. Ponchielli (από την όπερα La Gioconda), R. Zandonai (Giuletta e Romeo), F. Cilea (Adriana Lecouvreur), P. Mascagni (Cavalleria Rusticana), R. Wagner (Η Βαλκυρία) και R. Leoncavallo (Pagliacci), ο σολίστ γοήτευσε με τη μεγάλη, σκούρων αποχρώσεων φωνή του. Ερμήνευσε με εκφραστική γενναιοδωρία, καλοδουλεμένες αποχρώσεις δυναμικής (αιθέρια pianissimi) και σκηνική σεμνότητα. Για τις μεγάλες λυρικές φράσεις επιστράτευσε πάθος εκεί που έπρεπε (Adriana Lecouvreur και Cavalleria) και πέτυχε τις ψηλές νότες με άνεση.
Ο Fagone πρόσφερε μια ιδιαίτερα προσεγμένη συνοδεία, φρόντισε να μην χαθούν τα ορχηστρικά «εφέ» των πιανιστικών αναγωγών που ερμήνευε και άφησε με διακριτικότητα χώρο στον Kaufmann για να εκφραστεί. Ανάμεσα στις άριες έπαιξε με ευαισθησία σελίδες των F. Chopin (Νυχτερινό αρ. 1, Op. 9 και Βαλς, KK IVa/15), F. Liszt (Consolation αρ. 3) και δύο Intermezzi από όπερες των Mascagni και G. Puccini (αντίστοιχα, Cavalleria Rusticana και Manon Lescaut).
Στο τέλος της βραδιάς, οι επευφημίες του ακροατηρίου έφεραν τον τενόρο στη σκηνή για τρία εκτός προγράμματος έργα, τα οποία τραγούδησε με μεγάλη τέχνη και γνήσια συγκίνηση: L’anima ho stanca από την όπερα Adriana Lecouvreur του Cilea, Du bist die Welt für mich του R. Tauber και Ombra di nube του L. Refice.